9:30 uur - Iedereen op tijd! Niemand had zich laten vangen door de overgang van winter- naar zomeruur. Een wonder op zich! Resultaat: een grote bende aan de start voor een echte "Boonenrit". En ja, een "Boonenrit" betekent wind... meestal wind tegen. Het nadeel van aan de kust te wonen: we hebben maar een halve cirkel om te verplaatsen.
Kapitein Wim, de "Boonenkapitein", trok meteen stevig door. Een strak tempo en pats! Het peloton lag al aan flarden. Gelukkig zorgden de rode lichten voor een verplichte hergroepering. Nieuwe start, en nu met extra waakzaamheid. Geen gaten meer laten vallen! (En ook omdat Wim even tot de orde werd geroepen.)
Kopwerk en frustraties
Het tempo werd iets milder, maar de westenwind bleef genadeloos. Gelukkig waren er enkele moedige zielen die kopwerk deden. Onze jonge gastrijder Arne reed zich de pleuris – chapeau! Hij is bij deze uitgenodigd om altijd mee te rijden... vooral bij veel wind. Ook Bert hielp regelmatig aan kop, tot grote ergernis van broer Jan. "Bert! Trager!" klonk het luid, terwijl Jan’s rug protesteerde.
Schaduwfietsers en dwaalwegen
Opvallend: Fred en Frank hield zich gedeisd. Hun escapades van de dag voordien hadden ongetwijfeld hun tol geëist. Via Leffinge en Wilskerke bereikten we de Duinenweg – een geniale zet van kapitein Wim. Eindelijk wat beschutting! Maar in Lombardsijde was hij plots het Noorden kwijt. Na wat sightseeing door de villawijk vonden we toch de juiste route richting Veurne.
Waaiers en motoren
Met wat wind in de rug leek het even comfortabel, tot de westenwind opnieuw toesloeg. Waaiers werden gevormd en voorzitter Johan, onze eigen "motormannetje", bewees zijn nut in de tweede waaier. Na Koksijde en Veurne volgde een stukje van de restaurantroute, waar de zijwind onze stuurvaardigheden testte.
De verrijzenis van Jalabert
Langs de IJzer was het opnieuw hard werken tegen de wind. De kunst: goed wegduiken en slim positioneren. Toen gebeurde het ondenkbare: Jalabert verscheen aan de kop en draaide stevig mee. Een comeback in de maak? Hou hem in de gaten!
De laatste loodjes en Fillu’s traktatie
Na de Rattevalle kregen we eindelijk de wind in de rug. Het tempo mocht niet te hoog, want de tank was bij velen leeg. Toch zorgde een misverstand voor een breuk: sommige renners rechtdoor, anderen via Leffinge. Gelukkig kwam iedereen veilig aan. De overlevers konden vervolgens genieten van een verdiend drankje op Fillu’s verjaardag. Santé!
Sec