Verslag

Liefde op het eerste gezicht

De voorzitter had de eer om het seizoen te openen, en dat deed hij niet zomaar. Nee, hij deed het met schoonheid, met stijl en vooral met een route die de liefde voor NWO letterlijk in de bloemetjes zette.

Het weer? Fris, maar de zon was van de partij, en dat was al meer dan we gewoon zijn in dit land. Tien dappere renners verschenen stipt aan de start. Nummer elf? Die besloot om de spanning op te bouwen en zich pas later bij het peloton te voegen. "Vosje," de volgende keer misschien je wekker een tikkeltje vroeger zetten? Gelukkig beschikte hij over genoeg kruit in de benen om de achtervolging tot een goed einde te brengen.

Maar het was niet alleen de zon die onze ogen verblindde. Nee, de ster van de show was zonder twijfel de gloednieuwe koersfiets van Alaing. Een pareltje van techniek, een kunstwerk op twee wielen. Ooh’s en aah’s galmden door het peloton, en de eerste spatjes kwijl moesten discreet worden weggeveegd.

De voorzitter had een route voorbereid met een diepere betekenis. Geen saaie lus of doelloos rondje, maar een parcours in de vorm van een ‘lovehartje’. Want liefde voor de club, dat moest vandaag in de verf gezet worden. De GPS stond dus niet alleen op koers, maar ook op romantiek.

Opvallend: het tempo lag dit keer vrij rustig en constant. Lag dat aan het feit dat de winterse MTB'ers de kopnamen? Of had het misschien iets te maken met de mysterieuze afwezigheid van 'Moteurtje' en 'Tempobeul'? Feit is dat de benen het nog even rustig aan mochten doen. Een zeldzaam moment van zen binnen de NWO-rangen.

De finish lag deze keer niet aan de vertrouwde Vlasschaard (die even in winterslaap verkeert), maar in Mariakerke, waar de Monroe ons met open armen ontving. De après was zoals altijd gezellig, met sterke verhalen, vlotte pinten en veelbelovende plannen voor de volgende ritten.

Tot volgende week, en vergeet niet: liefde gaat niet alleen door de maag, maar ook door de benen!

Sec