Het was een vredige avond aan de voet van de Mont-Ventoux, waar onze dappere renners zich klaarmaakten voor de laatste etappe van hun zomerreis. Terwijl de zon onderging, werd er geen stress gevoeld. Integendeel, het was een avond van culinair genot dankzij Tjess, die opnieuw zijn meesterlijke paella serveerde. De jury, bestaande uit de immer kritische chefs Fillu, Jan en Johan, moest met lichte tegenzin toegeven dat Tjess voor de zoveelste keer met de "Meesterchef-ster" naar huis ging. Maar daarna keerde de rust terug – een stille voorbereiding op wat een heroïsche strijd zou worden.
De route van de dag was er niet zomaar een. Twee gevreesde beklimmingen stonden op het programma: de legendarische Col de la Croix en een mysterieuze Col waarvan niemand ooit de naam had gehoord (en waarschijnlijk ook nooit zal horen, omdat iedereen hem halverwege vergeet).
Bij de start van de eerste beklimming ontpopte "moteurtje Kurt" zich als een ware raket. Terwijl de rest van het peloton nog bezig was met het afstellen van hun kettingen en het tellen van hun energiegels, was Kurt al bijna boven. Burt, in een zeldzaam moment van overmoed, besloot hem te volgen. Of toch niet. Burt zag dat de Cobra het kalm aan deed en dacht: "Als de Cobra het rustig aan doet, doe ik dat ook." Maar toen begon Burt zich af te vragen of dit wel een goed idee was en hij ging er toch alleen vandoor. Een gewaagde zet, maar zonder succes. "Moteurtje Kurt" had zijn motor al op volle toeren, en de punten voor de Col de la Croix waren dik verdiend.
Op de top was er wat onverwacht drama: een renster met een lekke band en 9 renners die in een gezamenlijke poging probeerden haar te helpen. Helaas, zonder resultaat. Maar niet getreurd, zij maakte in ruil een prachtige groepsfoto voor de eeuwigheid. Prioriteiten, toch?
De afdaling was hemels. Of, nou ja, voor de meesten dan. Fillu had een klein incident met zijn band en, zoals hij het zelf zou zeggen: "plat en kak, slechte combo". Maar hij kreeg het toch weer voor elkaar… om precies 1 kilometer verderop opnieuw stil te staan, deze keer door een kapotte derailleur. Tijd voor een welverdiende pauze op het terras, want Fillu moest aan de bak met zijn fiets. Na een uurtje knutselen was het verdict onverbiddelijk: einde rit voor Fillu. Franky en de voorzitter besloten dat de vriendschap belangrijker was dan de laatste klim en vergezelden Fillu terug naar huis. Een triomfantelijke opoffering, of misschien gewoon een excuus voor een vroeg biertje. We zullen het nooit weten.
Maar voor de rest van het peloton wachtte de zwaarste beproeving: de laatste beklimming, het hoogtepunt van de week. De berg waar legenden worden geboren (of niet). De Cobra, in een moedige poging om zijn naam eer aan te doen, begon als eerste aan de klim, met een cadans waar zelfs de besten jaloers op zouden zijn. "Moteurtje" Kurt daarentegen, die dacht rustig aan te doen en op het juiste moment toe te slaan, miste de start compleet en moest in de achtervolging. Hij hoopte dat Burt het vuile werk voor hem zou opknappen, maar helaas voor Kurt, Burt was volledig uitgeput en niet meer in staat om zelfs maar een heuveltje van 1% te overwinnen.
Ondertussen hadden Jan en Tjess besloten om in peloton naar boven te rijden, terwijl Bart, onze fondateur, de klim in zijn eigen tempo voltooide. Vooraan was het oorlog. "Moteurtje" Kurt naderde tot op 100 meter van de Cobra, maar toen sloeg het noodlot toe. De motor van Kurt sloeg op hol, en de Cobra rook zijn kans. Met een triomfantelijke grijns bereikte hij de top, en de overwinning was zijn.
De daaropvolgende afdaling was er opnieuw een om in te lijsten, maar niet zonder nog een laatste tussenstop. De zon brandde genadeloos en de thermometer tikte de 35 graden aan. Een terrasje met een koele drank en een foto van Burt's collega was meer dan welkom.
De laatste 25 kilometers, vals plat en nog steeds verhit door de zon, werden in volledige harmonie afgelegd. Het peloton reed als één grote, vermoeide maar tevreden familie terug naar huis.
Met de fietsweek officieel ten einde, is het tijd voor een laatste avondje nagenieten in een rustiek restaurantje, zorgvuldig uitgekozen door Jan. En als Jan het uitkiest, weet je dat het goed zit. Tot volgend jaar, voor meer heldhaftige avonturen en nog betere verhalen!
Geen gegevens beschikbaar.